Wbrew pozorom nie zawsze jest oczywiste, do kogo należy Morze Bałtyckie i dlaczego podział wygląda właśnie w ten sposób. Aby odpowiedzieć na pytanie – do kogo należy Bałtyk – trzeba wziąć pod uwagę, że jest to morze wewnętrzne, którego brzegi przylegają do różnych państw.
Do państw nadbałtyckich należą:
- Dania,
- Estonia,
- Finlandia,
- Litwa,
- Łotwa,
- Niemcy,
- Polska,
- Rosja,
- Szwecja.
Jednakże wewnętrzne wody Bałtyku są wspólnym dobrem wszystkich tych państw. Czyli jednym słowem jest to obszar międzynarodowy. W związku z tym, żaden kraj nie posiada wyłącznych praw do Morza Bałtyckiego.
Do kogo należy Bałtyk a prawo międzynarodowe
Wykorzystanie i ochrona Bałtyku są regulowane międzynarodowymi porozumieniami. Chronią je zarówno konwencje globalne, takie jak:
- Konwencja „O prawie morza” (UNCLOS) (1982) – nadaje suwerenne prawa w dziedzinie eksploatacji zasobów w wyłącznej strefie ekonomicznej oraz zobowiązuje państwa nadbrzeżne do ochrony środowiska przez zapobieganie zanieczyszczeniom ze źródeł lądowych;
- Konwencja „O zapobieganiu zanieczyszczeniom morza przez statki wszystkich typów i platformy wiertnicze” (MARPOL 73/78) (1973) – określa zasady przewozu i usuwania ze statków i platform wiertniczych ładunków niebezpiecznych;
oraz konwencje regionalne, inaczej nazywane bałtyckimi:
- Konwencja O ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego tzw. Konwencja Helsińska (1992) – określa zasady współpracy wszystkich państw nadbałtyckich w zakresie ochrony Bałtyku. Organem wykonawczym jest Komisja Helsińska (HELKOM), która zbiera informacje o stanie środowiska Morza Bałtyckiego i ładunkach zrzucanych do niego zanieczyszczeń. Dane analizowane są przez grupy ekspertów i na tej podstawie opracowywane są zlecenia skierowane do Państw – sygnatariuszy, zobowiązujące do ograniczenia ilości zanieczyszczeń oraz prowadzenia określonych działań na rzecz ochrony przyrody.
- Konwencja „O rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach” tzw. Konwencja Gdańska (1973) – określa zasady współpracy pomiędzy państwami nadbałtyckimi w zakresie ochrony i zwiększania stanu żywych zasobów Morza Bałtyckiego i cieśnin duńskich. Organem wykonawczym jest Międzynarodowa Komisja Rybołówstwa Morza Bałtyckiego (IBSFC).
Wszystkie te akty prawne pozwalają na wspólne działania ochronne. Jest to bardzo istotne, bo Bałtyk nie ma aż tak bogatej fauny i flory, jak morza pełnomorskie. Ponadto ustalenia międzynarodowe zapobiegają konfliktom, które mogłyby się rodzić na tle tego, które państwo ma większy wpływ na Morze Bałtyckie.
